Wydawca treści
LKP "Puszcza Świętokrzyska"
Kilka słów o Leśnym Kompleksie Promocyjnym "Puszcza Świętokrzyska"
Leśny Kompleks Promocyjny (LKP) Puszcza Świętokrzyska powstał w 2004 roku. W całości leży na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Jest to wyjątkowo bogaty i cenny przyrodniczo obszar leżący na terenie Nadleśnictw: Daleszyce, Kielce, Łagów, Suchedniów, Zagnańsk oraz w części Nadleśnictwa Skarżysko. Jego łączna powierzchnia wynosi prawie 77 tys. ha.
Cześć LKP Puszcza Świętokrzyska stanowi otulinę Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Są to wyżynne, podgórskie i górskie kompleksy leśne ze znacznym udziałem drzewostanów zbliżonych do naturalnych, zwłaszcza jodłowo-bukowych, z domieszką jaworu, modrzewia i graba. O ich wartości przyrodniczej świadczy fakt, że na tym terenie funkcjonuje 5 parków krajobrazowych i 24 rezerwaty przyrody.
Jedną z największych atrakcji przyrodniczych jest tu dąb „Bartek", który rośnie na terenie Nadleśnictwa Zagnańsk". Wiek tego monumentalnego drzewa, szacuje się na około 1000 lat. Nie mniej popularna jest jaskinia Raj, znajdująca się na terenie Nadleśnictwa Kielce. Warto także wspomnieć o pomnikowych cisach z miejscowości Cisów , leżącej w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Daleszyce. Prawdziwymi przyrodniczymi perłami są rezerwaty „Ciechostowice" z populacją rodzimego modrzewia polskiego i „Świnia Góra" z unikatową roślinnością i naturalnymi puszczańskimi drzewostanami.
Na terenie LKP Puszcza Świętokrzyska znajduje się wiele miejsc pamięci. Można tu znaleźć ślady walk z czasów Powstania Styczniowego z 1863 roku. Najwięcej jest jednak mogił i pomników upamiętniających tragedie z okresu II wojny światowej. Najbardziej znane to Wykus - miejsce pobytu zgrupowania AK Ponurego - Nurta oraz mauzoleum w miejscowości Michniów, upamiętniające zbrodnię dokonaną przez hitlerowców.
Rezerwat Wykus - fot. Krzysztof Ptak
Wyjątkowe walory przyrodnicze i kulturowe tego terenu warunkują dynamiczny rozwój bazy edukacyjno – turystycznej. Otwierane są kolejne ścieżki dydaktyczne i edukacyjne. W najciekawszych miejscach pojawiają się pomosty, kładki i tarasy widokowe, które bardzo uatrakcyjniają zajęcia prowadzone przez leśników. Ta forma edukacji cieszy się coraz większą popularnością. Podobnie jak turystyka leśna, rowerowa i piesza.
Dużym uznaniem wśród nauczycieli i uczniów cieszy się leżąca w Nadleśnictwie Kielce malownicza ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna ,,Sufraganiec". Podobnie leśna klasa w Nadleśnictwie Suchedniów. Nadleśnictwo Daleszyce zaprasza natomiast na zajęcia do sali edukacji ekologicznej „Wiewiórka".
Izba edukacyjna w Nadleśnictwie Łagów- fot Danuta Haraf-Sęk
W 2008 roku LKP Puszcza Świętokrzyska poszerzony został o obręb leśny Snochowice. Dzięki temu w jego skład weszły dodatkowo dwa rezerwaty przyrody: „Góra Dobrzeszowska" i „Perzowa Góra" oraz 3 pomniki przyrody, wśród nich znane wśród miłośników kielecczyzny Skałki Świętej Rozalii. Wśród zabytków kultury znalazł się m.in. pałac murowany w gminie Łopuszno, powstały w 1897 roku wraz z zabytkową bramą i parkiem. Przyłączenie Snochowic do LKP Puszcza Świętokrzyska poszerzyło także ofertę edukacyjną kompleksu, który wzbogaciła się o ścieżkę przyrodniczo-geologiczną w rezerwacie „Perzowa Góra".
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Parki Krajobrazowe
Parki Krajobrazowe
Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy powstał na mocy uchwały Nr XXVIII/279/88 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 10 czerwca 1988 roku. Położony jest on w środkowo-wschodniej części województwa świętokrzyskiego, na południowy wschód od Kielc. Aktualnie Park posiada powierzchnię 20 706 ha, a otulinę stanowią obszary chronionego krajobrazu. Park wraz z otuliną swym zasięgiem obejmuje fragmenty kilku pasm Gór Świętokrzyskich: Orłowińskiego, Ociesęckiego i Cisowskiego. Utworzony on został w celu ochrony cennych zasobów przyrodniczych i walorów krajobrazowych oraz zachowania czystości wód rzeki Czarnej Staszowskiej, biorącej swój początek na bagnach i torfowiskach rezerwatu Białe Ługi. Na terenie Parku występują odsłonięcia skał paleozoicznych (od kambru do dewonu), zawierające unikatowe skamieniałości na skalę europejską i światową. Grupują się one głównie we wschodniej części obszaru w okolicach Widełek, Barda, Zalesia i Łagowa.
Rosiczka okrągłolistna
Wielkim bogactwem gatunkowym cechuje się roślinność runa leśnego. Stwierdzono tu występowanie około 350 gatunków roślin, w tym wiele podlegających ochronie gatunkowej – całkowitej lub częściowej. Wśród gatunków chronionych wymienić należy: cztery gatunki widłaków – wroniec, goździsty, jałowcowaty i spłaszczony, wierzbę borówkolistną, pełnika europejskiego, sasankę wiosenną, grążela żółtego, rosiczki – okrągłolistna i długolistna oraz liczne gatunki storczyków.
Wawrzynek wilczełyko Pełnik europejski
Brak jest dokładnych danych dotyczących świata zwierząt na terenie Parku. Z ciekawszych chronionych gatunków występują: paź królowej, paź żeglarz, traszki (grzebieniasta, zwyczajna i górska), bocian czarny, cietrzew, myszołów zwyczajny.
Bocian czarny
Do zabytków kultury sakralnej należy zaliczyć kościoły w Bardzie, Łagowie, Rakowie i Szumsku.
Jeleniowski Park Krajobrazowy powstał na mocy uchwały Nr XXVIII/279/88 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 10 czerwca 1988 roku. Położony jest on w północno-wschodniej części województwa świętokrzyskiego, obejmując wyniosłe i malownicze Pasmo Jeleniowskie. Całkowita jego powierzchnia wynosi 4 295 ha, a otulina posiada rangę obszaru chronionego krajobrazu. Osobliwością Parku są rumoszowe blokowiska kwarcytowe o charakterze niewielkich gołoborzy, szczególnie dobrze zachowanych na zboczach Góry Jeleniowskiej i Szczytniaka. Na uwagę zasługuje typowy dla regionu świętokrzyskiego profil wychodni skał dewonu oraz powstałe na wychodniach wapieni środkowodewońskich powierzchniowe i podziemne formy krasowe.
Gołoborze na Szczytniaku fot. Karolina Orlińska
W Parku wyróżniono sześć leśnych zespołów roślinnych: wyżynny jodłowy bór mieszany, żyzna buczyna karpacka, kwaśna buczyna niżowa, grad subkontynentalny, środkowopolski bór mieszany i podgórski łeg jesionowy a na terenach nieleśnych zbiorowiska muraw i zarośli kserotermicznych.
Z ciekawszych gatunków roślin należy wymienić: pióropusznik strusi, podrzeń żebrowiec, trzy gatunki widłaków, tojad dzióbaty, parzydło leśne, naparstnicę zwyczajną oraz kilka gatunków storczyków.
Atrakcyjność Parku podnoszą licznie występujące tu zabytki kultury materialnej. Są to obiekty zarówno budownictwa świeckiego (Grzegorzowice, Janowice, Jeleniów, Kunin, Nowa Słupia, Piotrów, Wronów) jak i sakralnego (Grzegorzowice, Nowa Słupia, Piórków).
Kościół w Piórkowie